LÚA (CAPÍTULO 7), DESEXO CUMPRIDO...

Hoxe é un día moi especial para LÚA, e non é que estea namorada nin moito menos, pero cando os desexos se che van cumplindo xa e un grande motivo de ledicia e satisfacción coa vida. 

E de verdade, podédesme crer, pra estar contentos non fai ser millonarios, nin tér parella, pero si disfrutar das cousas pequenas que nos rodean no día a día.

GRACIAS... 

LÚA - FIN "A MEDIAS" DUNHA ETAPA (CAPITULO 6)

     Cada vez que pasa algo, bo ou malo, está  Lúa máis segura de que non ocorren as cousas só porque sí, senón por algunha razón en concreto. 

Pra ela onte foi un día un pouco distinto porque se pechaba "a medias" unha etapa da súa vida no mundo da boccia (deporte paraolimpico), do cal levaba uns 23 anos competindo, e que se unha se pón a pensar.. son moitos anos de emocións vividos e que gardara con moito agarimo no seu baúl dos recordos. 

Nel meterá momentos de nervios, emocións, ilusións e intrigas. Moitas horas de adestramentos, campionatos galegos e nacionais, dos cales tivo moitos. E sobre todo recordar os voluntarios e adestradores que pasaron polo club, o primeiro ó reca... e que fixeron posible todos estes momentos. 

Gracias a todos. 

Lúa, solidarizandose con Galicia (capitulo 5)

  Hoxe "LÚA" está apagada, e sen ánimos. A catástrofe do accidente de tren, en Santiago, deixouna moi pensativa. Preguntase así mesma para que se virá ó mundo se moitas das  veces estamos condenados a sufrir. E os medios de comunicación non a deixan respirar porque noite e día teñen todo colapsado coa nova do tren que se saíu nunha curva. 

Foi moita a perda e que dende aquí intenta envíarlle ós familiares e amigos das víctimas o seu profundo pésame.

BO VERÁN 2003!!!

ACABAN AS CLASES ¡POR FIN!!  E XA ME ESTOU PROGRAMANDO E MENTALIZANDO PRAS VACACIÓNS, POIS TEÑO MOITOS PLANS ORGANIZADOS.. 
ESPERO QUE ESTE VERÁN SEXA COMO REALMENTE MEREZO, PORQUE O DO ANO PASADO FOI BO E Ó FINAL NON TAN BO, PERO COMO DIGO EU, O PASADO PASADO ESTÁ E O IMPORTANTE É O PRESENTE.

FELICES VACACIÓNS A TODOS. 

LÚA, 4º CAPÍTULO

 Hoxe, a día 26 de xaneiro de 2013, "LÚA" puido ir de visita ó hospital a ver ó seu compañeiro, que por fin saíu da U.V.I. e está fora de perigo. Cando entrou na súa habitación el levouse sorpresa porque realmente ela non o avisara de que ía pasar polo hospital. A conciencia dela xa quedou tranquila ó velo ben.

"LÚA", 3º CAPÍTULO

 Hoxe parece ser unha noite especial chea de maxia para os máis pequenos da casa, e pra os maiores tamén, posto que esta madrugada virán os Reis Magos de Oriente. Anque creo que non se debería ser moi egoístas e pidir moitas cousas, porque aínda que nos gusten as sorpresas, penso dende a miña conciencia imaxinaria, que estamos nunha época de moita crise e ós Reis sáelles todo moi caro. Penso que se debería ceder un pouquiño e ser mais conformistas, ademais estou convencida de que canto menos se teña máis se disfruta de todo. 

 E ante todo que non  vos falte nunca a ilusión por nada do mundo, iso é o principal.

"LÚA", NO SEU 2º CAPÍTULO

  Hoxe quero contarvos que o nadal son datas máis que nada pra estar en familia, pero non todos teñen a sorte de estar con ela (polas razóns que sexan). Pero o máis grave dos casos que coñezo, e cercano a min, trata sobre un compañeiro que está dende hai unhas semanas hospitalizado na U.V.I. e non recibe visitas. Ésta persoa é moi forte, e sei que se recuperará. Entón, como non sei se poderei velo, dende este blog tan orixinal, quero envíarlle forzas e ánimo. 

1º CAPÍTULO DE "LUA", DÍA 01-01-13. FELIZ ANO

Antes de nada preséntome a todos. Chámome "LÚA", serei a protagonista fantástica desta historia, e vou vos ir contando cada semana cousiñas que se me pasen pola cabeza. 

Eso sí,  pra empezar soamente deséxarvos FELIZ ANO 2013.  

BOA SAÍDA E ENTRADA DE ANO 2013

Estamos acabando un ano que a min persoalmente troúxome moitas cousas boas das que non me podo queixar... Lóxico que como toda persoa humana tamén tiven os meus baixóns pero aínda así eso é auga pasada. O importante é de que forma ou con que óllos se miren as cousas ou os momentos vividos..

 Por eso hai que comer as uvas, quén as poida comer, porque a min nunca me da tempo, anque disfruto vendo como se volven todos tolos a poder acabalas antes das doce campanadas e que non sorría ningún deles porque entón xa podía haber atragantamento   :) 

Pero só pido que comencemos o ano con saúde e paz...

UN 2013 CHEO DE BOS DESEXOS

Nunha noite coma hoxe parece que todo é Paz e Ledicia, anque non todos teñen a sorte de ter un fogar, unha familia, ou soamente que disfruten de tranquilidade na propia vivenda. Por eso quero dende aquí desexar o mellor para todos.

Un biquiño e feliz 2013

Panxoliña: ESTA NOITE NACE O NENO

CANTÁMOSLLE ÓS REIS MAGOS, FELIZ NOITE.


Esta noite nace o Neno
entre a xeadas e o xeo
quén poidera Neno meu
vestirte de veludo.

Vinde Pastores,
Chegade pastores,
a adorar ó Neno
que naceu xa.

Unha estrela perdeuse
e no ceo non aparece.
No portal meteuse,
e no teu rostro non brila.

Vinde Pastores,
Chegade pastores,
a adorar ó Neno
que naceu xa.

01-01-2012 - UN ANO CON CAMBIOS POSITIVOS

Hoxe comenzou o ano 2012, tal como nos indica o título, e teño unha sensación de paz, porque é como se todo empezase de novo nas nosas vidas. Anque realmente non é así, só foi que o reloxo marcou a hora de cambio de ano e máis nada. Eso sí, xa correndo as horas do 2012 eu xa teño outras expectativas distintas. Unha delas é non ter tan abandonado este blogger por que realmente me pertenece e se eu non escribo ninguén o vai facer por min... E confésovos que este espacio naceu no ano 2008, cando eu marchara ó C.P.A.P (Centro de Promoción da Autonomía Persoal) de Bergondo e que me cambiou a vida.. Son consciente de que, este ano que acabamos de empezar, tal vez sexa o meu último no centro e moitas cousas van a cambiar outra vez, pero este sitio tén que seguir, é un dos meus propósitos... Pero teño máis, que vou procurar que se cumplan. Outro deles é o de preocuparme da xente, das amizades que se interesan por min, por que dende logo uns dámolo todo e outros case nada (por non decir nada),  e eso non pode ser posto que estón a persoa que leva os paos realmente é sempre a mesma.  ¿Que se me estarei facendo egoísta?, eu diría que non, simplemente é síntoma de madurar a base de escarmentar, e esta lección ensinouma alguén que parece ser moi maduro neste aspecto e, como tén razón, a partires de hoxe voulle facer caso.

Quero cambiar, e o que algo quere algo lle costa, pero acabao conseguindo, e eso é o que me vai a pasar a min.

Feliz 2012

Saúde, Paz e Felicidade

Sempre nos acordamos dos bos desexos cando chegan estas datas de Nadal, anque realmente deberíamos lembrarnos tódolos días do ano e da xente cando realmente o necesita, pero por desgracia non é así.

En fin, soamente mandarvos o mellor para estas datas navideñas e tamén pra o vindeiro ano 2012.

A XENTE QUE ME GUSTA...

Gústame a xente que vibra, que non hai que empuxala, que non hai que decirlle que faga as cousas, senon que sabe o que hai que facer e que o fai. 

Gústame a xente con capacidade pra medilas consecuencias das súas accións, a xente que non deixa as solucións ó azar. 

Gustame a xente xusta coa súa xente e consigo mesma, pero que non perda de vista que somos humanos e nos podemos engañar. 

Gustame a xente que pensa que o traballo en equipo entre amigos, produce máis que os caóticos esforzos individuais. 

Gustame a xente que sabe a importancia da ledicia. 

Gustame a xente sinceira y franca, capaz de opoñerse con argumentos serenos e razonables ás decisións dun xefe. 

Gustame a xente de criterio, a que non traga enteiro, a que non se avergoña de recoñecer que non sabe algo ou que se engañou. 

Gustame a xente que, ó aceptalos seus erros, esforzase xenuinamente por non volver a cometelos. 

Gustame a xente capaz de criticarme constructivamente e de frente, a éstos chámoslles os meus amigos. 

Gustame a xente fiel e persistente, que non esvaece cando se trata de alcanzar obxetivos e ideas.

Con xente como ésa, comprométome ó que sexa, xa que con haber tido esa xente ó meu lado doume por ben lucrativo.

 

III CONCURSO DE CARTELES HEINEKEN

		He visto este cartel en el III Concurso de Carteles de HeinekenJazzaldia que quizás podría interesarte. http://especiales.heinekenjazzaldia.com//permalink.aspx?i=200

NOITE MÁXICA, DE REIS MAGOS, DE FELICIDADE

-->

Noite de ceo estrelado, chea de maxia, onde os nenos se deitan cedo para a mañá seguinte levantarse correndo para ver con moita ilusión os agasallos onde cada cinco de decembro de cada ano deixan os Reis Magos de Oriente en todas as casas do mundo enteiro.

Hoxe volve ser unha desas noites de ilusión, na que volven vir os Reis Magos; Melchor, Gaspar e Baltasar …. Virán cargados, coma sempre, cos seus sacos e dentro deles aparte de agasallos que traian moita SAÚDE; porque sen ela non hai vida, AMOR; porque sen este sentimento non somos personas e FELICIDADE; porque sen ela non se disfruta da vida.

BOA NOITE DE REIS, E FELIZ 2011.

ACAPARANDO O BLOGGER DE MIÑA TÍA PILI. FELIZ 2011 :)

Un ano máis volven estas datas tan fermosas e importantes, na que cada un intenta semellar e transmitir unha felicidade, con cada sorriso, con cada agasallo. Si, o 2010 foi un ano con cousas malas para moitos, pero para outros tantos, foi un ano que nunca esquecerán. Si queremos recordalo só podemos esquecer o que nos fixo chorar, o que nos fixo sacar o odio máis profundo e lembrar sempre aquilo que nos fixo derramar bágoas, pero de felicidade, que nos fixo rir ata acabar con dor de barriga...todas aquelas cousas, que por moi confusas ou extrañas que semellen agora, fixéronnos sentir especiais.
Xa casi entrou o 2011, e esperemos que supere en armonía e delicia a cada segundo do ano anteríor. Estas festas téñense que vivir en compañía das persoas as que queremos e que nos queren, compartir con elas a felicidade que sentimos nestes momentos e sobre todo recordarlles que o vivido non superará o que vamos vivir.
Sen máis demora, deséxovos unhas moi boas festas e un próspero ano novo.
Ánxela.

---------------------------------------------------------------------------------------------
Un año más regresan estas fechas tan hermosas e importantes, en las que cada uno intenta parecer y transmitir una felicidad, con cada sonrisa, con cada regalo. Si, el 2010 fue un año con cosas malas para muchos, pero para tantos otros, fue un año que nunca olvidarán. Si queremos recordarlo sólo podemos olvidar lo que nos hizo llorar, lo que nos hizo sacar el odio más profundo y recordar siempre aquello que nos hizo derramar lágrimas, pero de felicidad, que nos hizo reir hasta acabar con dolor de barriga...todas aquellas cosas, que por muy confusas o extrañas que parezcan ahora, nos hicieron sentir especiales.
Ya casi entró el 2011, y esperemos que supere en armonía y alegría a cada segundo del año anteríor. Estas fiestas se tienen que vivir en compañía de las personas a las que queremos y que nos quieren, compartir con ellas la felicidad que sentimos en estos momentos y sobre todo recordarles que lo vivido no superará a lo que vamos a vivir.
Sin más demora, os deseo unas muy buenas fiestas y un próspero año novo.
Ánxela

UN NADAL, TOCA O 2009

Cando me poño a lembrar o  nadal do ano pasado, dígome, ¡que pasada, xa pasou un ano máis e case non me decatei delo!. Ó mellor porque tiven, e teño épocas de moita actividade, e entón non me paro a pensar, case, en que mes do ano estou. Pero a cuestión é que estou aquí un ano máis, e que podo disfrutalo coas persoas que máis me queren, e que máis me aprecian; familia e amig@s, etc.

E con esto aprobeito pra desexarvos, de todo corazón, unhas felices festas a cada un de vós que me esteades a ler nestes intres. 

Un biquiño enorme.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Cuando me pongo a recordar la navidad del año pasado, me digo, ¡que pasada, ya pasó un año más y casi no me dí cuenta de ello!. A lo mejor porque tuve, y tengo épocas de mucha actividad, y entonces no me paro a pensar, casi, en que mes del año me encuentro. Pero la cuestión es que estoy aquí un año más, que puedo disfrutarlo con las personas que más me quieren y me aprecian; familia y amig@s, etc.

Y con esto aprovecho para desearos, de todo corazón, unas felices fiestas a cada uno de vosotros que me estais leyendo en estos momentos.

Un biquiño enorme.

"RODANDO" NO CAMIÑO DE SANTIAGO DE COMPOSTELA

Querida Familia:
Contovos algo que está pasando por estas terras de Galicia, e xa non debería
ser unha nova pero como casi nunca soe pasar poisc fagovolo saber.

Resulta que o mundo é coma un pano, deso estou cada vez máis convencida,
despois de ver unha nova no telediario da TVG (TELEVISIÓN DE GALICIA).
Trátase dun rapaz, valenciano, que tén unha paralisise cerebral e usa unha cadeira  de rodas
manual para poder moverse, e nestes intres está facendo unha superación persoal
chegando a Santiago coa sua propia cadeira .

Este é o enlace da nova na que sae publicada pra que o vexades:

http://www.agalega.info/videos/?emi=8423&corte=2009-08-24&hora=21:01:25&canle=tv
g1

Pero esto non é todo, Vaquerizo, que é como o chamamos todos os que o
coñecemos, é xogador de Boccia no club de Valencia, e tamén xoga coa
Selección Española. E eu coñezo porque é meu contricante nos campionatos nacionais.

Asi que ÁNIMO, "Vaquerizo", que o teu camiño chegue a bo porto.

Biquiños. Pili

--------------------------------------------------------------------------

Querida Familia:

Os cuento algo que está pasando por estas tierras de Galicia, y ya no debería
ser noticia pero como casi nunca ocurre pues os lo hago saber.

Resulta que el mundo es como un pañuelo, de eso estoy cada vez más convencida,
después de ver una noticia en el telediario de TVG (TELEVISIÓN DE GALICIA). Se
trata de un chico, valenciano, que tiene una parálisis cerebral y usa una silla
manual para poder moverse, está actualmente haciendo una superación personal,
llegando a Santiago con su propia silla.

Este es el enlace de la noticia en la que sale publicada para que lo veais:

http://www.agalega.info/videos/?emi=8423&corte=2009-08-24&hora=21:01:25&canle=tv
g1

Pero esto no es todo, Vaquerizo, que es como lo llamamos todos los que lo
conocemos, es jugador de Boccia en el club de Valencia, y también juega con la
Selección Española. Y yo lo conozco porque es mi contricante en los campeonatos nacionales.

Asi que ÁNIMO, "Vaquerizo", que tu camino llegue a buen puerto.

Biquiños. Pili

Aprender é o mellor verbo que convertirei nun pilar

-Aprende a esperar, pero tamén ensina a que te esperen.

-Ensina a que te valoren, aprende a valorar.

-Aprende a ter paciencia, ensina a que a teñan.

-Aprende a perder, pero non te acostumes a elo, nin tampoco ensines a elo.

-Aprende a pensar no ben común dos demáis, logo ensina a que pensen en ti.

-Aprende a ser e deixar ser feliz y respetaran a túa felicidade.

-Aprende e construie o teu propio camiño, deixa que cada quén labre o seu e terá la chave do seu destino.

-Aprende a brindar un fermoso, tenro e sincero soriso e terás que acostumarte a recibir miles deles.

-Aprende a ter os teus proxectos de vida.

- Aprende a aceptar as túas culpabilidades e non botarlle a culpa aos demáis do que che pase.

-Aprende a recoller os teus propios escombros.

-Aprende a aceptarte tal como és e a pensar que és un ser moi especial.

-------------------------------------------------------------------------------------

-Aprende a esperar, pero también enseña a que te esperen.
-Enseña a que te valoren, aprende a valorar.
-Aprende a tener paciencia, enseña a que la tengan.
-Aprende a perder, pero no te acostumbres a ello, ni tampoco enseñes a ello.
-Aprende a pensar en el bien común de los demás, luego enseña a que piensen en ti.
-Aprenden a ser y dejar ser feliz y respetaran tu felicidad.
-Aprende y construye tu propio camino, deja que cada quien labre el suyo y tendrá la llave de su destino.
-Aprende a brindar una hermosa, tierna y sincera sonrisa y tendrás que acostumbrarte a recibir miles de ellas.
-Aprende a tener tus proyectos de vida.
- Aprende a aceptar tus culpabilidades y a no echarle la culpa a los demás de lo que te suceda.
-Aprende a recoger tus propios escombros.
-Aprende a aceptarte tal como eres y a pensar que eres un ser muy especial.